Angielska nazwa: pnemococcal disease
Opis ogólny
Bakteria dwoinka zapalenia płuc (Diplococcus pneumoniae), pot. pneumokok wywołuje szereg groźnych chorób. Co roku na całym świecie odnotowuje się dużo zgonów spowodowanych zakażeniem tą bakterią. Każdy może zachorować na chorobę pneumokokową z tym, że niektórzy są szczególnie podatni. Są to: ludzie po 65 roku życia, małe dzieci, alkoholicy, zakażeni wirusem HIV, chorzy na cukrzycę, niewydolność nerek, pacjenci z chorobą nowotworową.
Zakażenie dwoinką zapalenia płuc może przebiegać w trzech postaciach: płatowego zapalenia płuc, posocznicy (wysiewu bakterii do krwi) i zapalenia opon mózgu i rdzenia. Co piąta osoba z płatowym zapaleniem płuc umiera, podobnie jest w przypadku posocznicy. Śmiertelność w zapaleniu opon mózgu jest jeszcze wyższa, wynosi około 30 %. W wymienionych grupach zwiększonego ryzyka śmiertelność jest jeszcze większa.
Przez lata skutecznym antybiotykiem była penicylina. Jednak w ostatnich czasach pojawia się coraz więcej opornych szczepów pneumokoków, co czyni leczenie jeszcze trudniejszym. Dlatego tym istotniejsza jest rola szczepień w zapobieganiu zakażeniom.
Szczepienie
Szczepionka polisacharydowa przeciw pneumokokom chroni przeciw 23 serotypom (typom antygenowym) tych bakterii. U większości zdrowych ludzi po około 2 – 3 tygodniach od szczepienia rozwija się odporność przeciw większości bądź wszystkim typom. Do tak dobrej odpowiedzi może nie dojść o osób w podeszłym wieku, u dzieci poniżej 2-go roku życia i u osób z przewlekłą chorobą.
