Angielska nazwa: bartonellosis
Opis Bartonelloza jest ostrą bądź przewlekłą chorobą bakteryjną. Wywołująca ją bakteria, Bartonella bacilliformis, przedostaje się do organizmu człowieka przy ugryzienia muchy z rodzaju Phlebotomus. Pierwsze objawy pojawiają się 2 do 3 tygodni od zakażenia, lecz w skrajnych przypadkach nawet po 16 tygodniach. Wyróżnia się dwa typy kliniczne bartonelozy. Pierwsza postać, zwana gorączką Oroya, manifestuje się gorączką, osłabieniem, bólem głowy, bólami kości i stawów. Następnie dochodzi do niedokrwistości (anemii) i do powiększenia węzłów chłonnych. W większości przypadków gorączka trwa 2 do 6 dni po czym samoistnie ustępuje. Gorączka Oroya może być śmiertelna, wtedy towarzyszy jej zazwyczaj posocznica wywołana Salmonellą. Drugi typ charakteryzuje się wysiewem grudek, zwłaszcza na twarzy i na kończynach. Zmiany te łatwo krwawią i utrzymują się około 1 do 12 miesięcy, po czym znikają bez śladu. Często postać ta występuje po gorączce Oroya, choć możliwa jest także jako samodzielna choroba. Rejony zagrożone Największe ryzyko zachorowania na bartonelozę występuje w dolinach górskich w południowo-wschodniej Kolumbii, w Ekwadorze i w Peru, na wysokościach rzędu 750 – 2500 metrów. Do zarażenia dochodzi najczęściej pomiędzy świtem a zmierzchem (wtedy żerują przenoszące zakażenie muchy). Zapobieganie Najlepiej zapobiegać chorobie unikając przebywania w zagrożonych miejscach pomiędzy zmierzchem a świtem. Należy stosować repelenty i inne środki ochrony przed ugryzieniami owadów. Leczenie Skuteczne są antybiotyki: ampicylina lub amoksycylina, penicylina, tetracyklina i streptomycyna. Ostatnich dwóch antybiotyków nie stosować u dzieci.
